XXXI Lectio tricesima prima




 

 

A       Ulixēs apud Phaeācēs   Ulixēs, postquam ab Alcinoō, rēge insulae Scheriae, benīgnē acceptus est, dē nave suā fractā nārrāvit. Tum Alcinous: „Numquam“, inquit, „vir miserior fuit quam tū. Tibi fortūna infēlīcior fuit quam aliīs mortālibus. Sed numquam virum fortiōrem vīdimus quam tē, quī tanta perīcula maris superāvistī“. Et „Agite“, inquit, „Phaeācēs nōbilēs! Certāmina pulchra parēmus, ut hospitem laetitiā et honōre afficiāmus!“ Nūllum certāmen umquam pulchrius fuit, quam id, quod tum ā Phaeācibus factum est. Omnium certāminum, dē quibus poētae antīquī nārrāvērunt, pulcherrimum fuit. Rēgī trēs fīliī erant, quī hospitem verbīs blandissimīs invītāvērunt: „Tē invītāmus, hospes, ut lūdīs intersīs. Quis nostrum brevissimō tempore stadium1 curret? Quis discum2 lātissimum spatium iaciet? Fortissimus nostrum victor erit. Nōs Phaeācēs fortiōrī virō praemium libenter damus“. Nausicaa autem, fīlia rēgis pulcherrima, amōre hospitis capta eum in certāmine victōrem fore (= futūrum esse) spērāvit. Maximā virtūte omnēs dē victōriā certābant. Nēmō autem breviōre tempore stadium1 cucurrit (semper Ulixēs paulō celerior fuit quam cēterī), nēmō discum2 spatium lātius iēcit, nēmō hastam acriōre impetū mīsit Ulixe (= quam Ulixēs).   1 stadium, ī n.: стадий (мера длины, ок. 180 метров) 2 discus, ī m.: диск  
B     Ulixēs agnōscitur1   Post certāmina virī nōbilissimī in aulam rēgis convēnērunt. Ibī carmina pulcherrima recitāta sunt, quībus rēs gestae clārissimōrum virōrum celebrābantur. Tum audīvit Ulixēs carmen dē longissimō et ācerrimō omnium bellōrum, dē virō, quī multō callidior erat cēterīs, et dē dolō eius, quō Graecī Trōiam expūgnāverant.2 Ubī dē morte miserrimā multōrum Ulixis amīcōrum narrātum est, is lacrimās3 ācerrimās profūdit.3 Quā dē causā dē nōmine interrogātus „Ulixēs sum“, inquit, „quem fātum crūdēle itinere longiōre et perīculōsiōre ā patriā arcuit quam cēterōs Graecōs. Multō fēlīciōrēs iī, quōs mors ante mūrōs Trōiae abripuit!4 Quis mē īnfēlīcior est? Nihil est mihi cārius patriā, nēmō fidēlior uxōre, quam numquam vidēbō, nisī vōs mē adiūveritis“.5 Tum omnēs sē hospitem adiūtūrōs et nāve celerī in patriam reductūrōs prōmīsērunt.   1 agnōscō, nōvī, nōtum, ere: узнавать 2 expūgnāverant: взяли штурмом 3 lacrima, ae f.: слеза; profundo, fūdī, fūsum, ere: проливать 4 abripio, ripuī, reptum, ere: уносить 5 adiūveritis: поможете  
С1 Выпиши из разделов А и В все аблативы и сгруппируй их по функциям.  
С2 Какие суперлативы в разделах А и В должны (или могут) быть переведены как элативы?  
D1 lātissimus – lātior, lātius ācerrimī – ācriōris, ācris u ācriōrēs, ācrēs Так же образуй сравнительную и положительную степень от: brevissimum; brevissima; cōnstantissimum; altissimī; difficillimae; fortissima; fēlīcissimī; ācerrimīs; miserrimō; celerrimus.  
D2 Определи формы: timidiōrem; timidus; timidius; lātus; alius; altius; altus; lātiōris; clārior; altiōrum; altiōrem; fēlīcem; fidēlium; fidēlem; fēlīcium; pulchriōrī; pulchrī.
Е         Ulixes in patriam reductus   Numquam autem Ulixes laetiore animo navem conscendit quam eo die, quo Phaeaces eum in patriam reduxerunt. Et quod Phaeacum naves aliarum gentium navibus celeriores erant, celeriter ad insulam Ithacam pervenerunt. Ibi Ulixem, dum somno gravi tenetur, in litore deposuerunt statimque navem rursus altum in mare rexerunt. Vir infelix somno excitatus se aliena in terra expositum esse putavit. Iam magna voce sortem suam commiserabatur,1 cum Minerva dea, Ulixi propitia, ei apparuit animumque eius confirmavit. Ulixes, ubi se in patria esse cognovit, statim domum contendere constituit. In itinere Telemachus filius ei obviam venit. Qui postquam patrem agnovit,2 „Utinam“, inquit, „cautus sis, pater! Domi multi viri nobiles sunt, qui te mortuum esse dicunt. Itaque Penelopam, matrem meam et mulierem omnium miserrimam, urgent,3 ut ex tanta multitudine nobilissimorum virorum maritum alterum eligat“. Tum Ulixes gravissima cura et ira commotus domum suam contendit. Minerva dea speciem eius mutavit, ne ab inimicis agnosceretur.2 Incognitus domum intravit. Eo tempore Penelopa, quod superbiam virorum tolerare non iam poterat, postulavit, ut ii certamine difficillimo de victoria certarent. Arcum Ulixis mariti apportari iussit: „Is, qui arcum Ulixis tendere potuerit,4 me in matrimonium ducet“. Quae res difficilior erat, quam videbatur. Frustra omnes arcum tendere temptabant, cum Ulixes clamavit: „Nihil ea re facilius est! Nemo eum arcum tendere potest nisi dominus iustus. Ecce, Ulixes sum! Vos om­nes pro superbia vestra puniam“. Arcum tetendit. Frustra viri effugere temptabant, Ulixes omnes sagittis necavit. Nemo felicior fuit Penelopa, quae maritum tandem e gravissimis periculis servatum esse vidit.   1 commiserābātur: жаловался на 2 см. прим. 1 к тексту B 3 urgēre: принуждать 4 potuerit: сможет   Одиссей натягивает тетиву…
F* 1. Никто не написал более прекрасных песен, чем Гомер, который рассказал о несчастливой судьбе Одиссея (Ulixes). 2. Никакой город в древнейшие времена не был более знаменит, чем Афины. 3. Тогда афиняне строили много прекраснейших храмов. 4. Самый прекрасный из всех храмов был посвящен (dedicare) Афине (Minerva). 5. Даже сегодня многие люди посещают Афины и видят, что никакой храм не был прекраснее, чем храм Афины.     Поместить две иллюстрации друг напротив друга (как в ориг.), чтобы было ясно, что подпись общая ... и стрелы поражают испуганных женихов. Греческая чаша, ок. 450 г. до н. э.  
S   Гомер, «Одиссея». Древнейшие известные поэмы греков, «Илиада» и «Одиссея», возникли примерно в VIII в. до н. э., однако за ними стоят столетия устных фольклорных сказаний. Обе поэмы греки приписывали поэту Гомеру, по преданию, слепому. В то время как «Илиада» повествует о сражениях греческих и троянских героев у стен Трои, в «Одиссее» рассказывается о приключениях и странствиях Одиссея, царя Итаки – острова у западного побережья Греции. На обратном пути из Трои он скитается на протяжении десяти лет, проходит через множество опасных приключений и теряет всех своих спутников. Наконец, он возвращается к своей жене Пенелопе и повзрослевшему за это время сыну Телемаху. Во дворце царя феаков Алкиноя, который гостеприимно принял его после кораблекрушения, Одиссей рассказывает о своих приключениях: о циклопе, о народе лотофагов, о повелителе ветров Эоле, о сиренах, зовущих моряков на погибель, о волшебнице Кирке, превратившей спутников Одиссея в свиней, о Сцилле – чудовище с собачьими головами, и о Харибде – водовороте, который невозможно миновать. Рассказывает он и о том, как сошел в подземное царство. Вернувшись на Итаку, Одиссей видит, что его дом полон знатных юношей, которые сватаются к его жене Пенелопе и разоряют его добро, считая хозяина дома погибшим. В нелегкой борьбе он побеждает их. В отличие от «Илиады», в «Одиссее» изображаются не только великие герои и воители. Одиссей –скорее ловкий, хитроумный человек, находчиво проходящий через все беды и опасности. С большой любовью изображены и простые люди – верный свинопас Эвмей и старая няня Одиссея Эвриклея.

 

 



Поделиться:




Поиск по сайту

©2015-2024 poisk-ru.ru
Все права принадлежать их авторам. Данный сайт не претендует на авторства, а предоставляет бесплатное использование.
Дата создания страницы: 2022-10-12 Нарушение авторских прав и Нарушение персональных данных


Поиск по сайту: